بررسی و کاربرد انواع غشا در جذب و دفع دی اکسید کربن

گاز دی اک سید کربن یکی از مهمترین گازهای گلخانه ای است که انتشار آن در اتم سفر موجب آلودگی هوا می شود. همچنین افزایش میزان دی اکسید کربن در اتمسفر به گرم شدن زمین کمک می کند. دی اکسید کربن همراه با گازهای خروجی از مخازن نفت و گاز نیز وجود دارد. در حال حاضر روش های مختلفی برای حذف و جذب دی اکسید کربن وجود دارد. به عنوان مثال در صنایع شیرین سازی گاز از برج های جذب برای جذب دی اکسید کربن استفاده می کنند. استفاده از برج های جذب دارای معایبی مانند کف کردن، طغیان، هدر رفت آمین و مصرف انرژی زیاد می باشد. استفاده از سیستم تماس دهنده غشایی گاز-مایع برای جذب گاز دی اکسید کربن یکی از روش های جدیدی است که مورد توجه محققان زیادی قرار گرقته است. در این روش از غشاهای پلیمری برای تماس دادن فاز گاز و مایع و جذب گاز توسط مایع استفاده می شود. عملکرد غشاهای مورد استفاده در این روش به عوامل متعددی بستگی دارد. یکی از این عوامل نوع پلیمر به کار رفته در ساخت غشا می باشد. پلی وینیلیدن فلوراید یک پلیمر آبگریز است که معمولا در تماس دهنده غشایی گاز- مایع از آن استفاده می شود. پلیمر پلی سولفون آبدوست می باشد ولی از جهات دیگری مثل راحت تر بودن ساخت غشا و استحکام شیمیایی و مکانیکی به پلی وینیلیدن فلوراید ارجهیت دارد.

کلیدواژه ها:

تماس دهنده غشایی گاز- مایع ، غشای فیبری میان تهی ، جذب شیمیایی گاز دی اکسید کربن ، پلی وینیلیدین فلوراید ، پلی سولفون