مطالعه تطبیقی حق دسترسی رسانه ها به دادرسی ها و اطلاعات قضایی

تنظیم رابطه بین وسایل ارتباط جمعی و قوه قضاییه از مسایل مهم میان رشته حقوق است که در کشورهای مختلف از اهمیت خاصی برخوردار است. اصل علنی بودن محاکمات، آزادی اطلاعات و آزادی بیان با توجه به منابع مهمی که عقاید جامعه می تواند از مهم ترین مبانی حق دسترسی رسانه ها به دادگاه ها و اطلاعات قضایی محسوب می شوند. در مقابل، برخی از اصول دادرسی منصفانه، نظم عمومی و اخلاق حسنه ایجاد می کنند که از حضور رسانه ها در محاکم و دسترسی آن ها به اطلاعات غذایی جلوگیری شود. ایجاد تعادل بین این دو دسته منافع به نحوی که یکی در برابر دیگری نفی و قربانی نشود امر بسیار ظریف و دقیقی است که برخی کشورها در یک روند تدریجی، تدابیر من به کارهای مختلفی را به ویژه با استفاده از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی، برای برقراری این تعادل به کار بسته اند. در نظام حقوقی ما به نظر می رسد که تعادل و سازش درستی بین این دو دسته منافع برقرار نشده است. تفسیر مضیقی از اصل علنی بودن مورد توجه قرار گرفته و با وجود تصویب قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در سال 1٬388 هنوز کم و کیف اعمال این قانون و اطلاعات غذایی مشخص نیست. این مقاله با نگاه تطبیقی، ابتدا مبانی و حدود حق دسترسی رسانه ها به دادرسی خانه اطلاعات قضایی را تبیین کرده سپس انواع شیوه های دسترسی و در نهایت وضعیت حق دسترسی به دادرسی ها و اطلاعات قضایی در نظام حقوقی ایران را مورد مطالعه قرار داده است .

کلیدواژه ها:

ازادی اطلاعات ، رسانه ، اطلاعات قضایی ، دسترسی به دادرسی