زمینه گرایی در معماری

جهان در نیمه دوم قرن بیستم به شاه افزایش آگاهی از محل و فرهنگ بازگشایی موضوع زمینه گرایی در معماری بوده و اطلاق می شود تمام این نظریات از یونان و رم باستان سرچشمه می گیرد. این بدان معناست که معماری دارای چهارچوبی فرهنگی و برگرفته از مفاهیمی چون زمینه، روح مکان به اسم مکان می باشد که در جوامع گوناگون متفاوت است. در اصل زمین قابل هویت بخش به هر اثر معماری ، با توجه به جغرافیا، تاریخ و فرهنگ هر سرزمین بیان می شود. در این تحقیق به تعاریف زمینه، زمینه گرایی در بیماری و چگونگی تعامل آن با معماری پرداخت شده است. همچنین نظریات برنت سی برولین ، دکتر تولایی ، رابرت ونچوری ، دیوید اسمیت کاپون ، شولتس، پاتریک گدس و بهرام قدیری بیان شده استنوبت همچنین نمونه هایی از مجموعه فرهنگی زمینه گرایی نیز معرفی می گردد. روش تحقیق تحلیلی - توصیفی از منابع کتابخانه ای و اسنادی در این پژوهش استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

زمینه ، زمینه گرایی ، تعامل زمینه و معماری ، معماری زمینه گرا