ارایه راهکارهای معماری فضای آموزشی برای معلولین جسمی حرکتی با تاکیید بر رشد خلاقیت و کشف استعدادها

افراد دارای معلولیت جسمی حرکتی قشر عظیمی از جامعه امروز ما را تشکیل می دهند . معلولین به لحاظ روانی نسبت به افراد عادی آسیب پذیرتر هستند به همین خاطر در طراحی فضا برای معلولین جسمی حرکتی علاوه بر مباحث زیبایی شناختی کالبدی باید به مباحث زیبایی شناسی ذهنی مخاطبین و روان شناسی محیطی نیز توجه کرد. بهترین زمان برای شکل گیری شخصیت فرد ، سنین کودکی است و محیط هایی که کودکان درآنها رشد می کنند از عوامل تاثیر گذار محسوب می شوند .یکی از مهم ترین محیط ها، مراکز آموزشی بالاخص مدارس هستند . فضاهای آموزشی ساخته شده کنونی اغلب نه پاسخگو نیازهای آموزشی بوده و نه به نیازهای اولیه معلولین جسمی پاسخ می دهد مادامی که این قشر بزرگ از جامعه طرد شوند ، نه تنها به افراد مصرف کننده تبدیل می شوند بلکه فعالیت سایر اعضا خانواده را هم تحت الشعاع قرار می دهند و این موضوع خود مشکلات بزرگتری را رقم می زند. هدف از این تحقیق بررسی اهمیت طراحی فضای آموزشی و چگونگی تبدیل فضاهای سرد و بی روح به محیط هایی گرم با توجه به مخاطبین این فضاها است ؛ در واقع خلق فضایی که با ایجاد تسلط بر محیط و خود باوری باعث رشد خلاقیت و کشف استعدادهای معلولان جسمی- حرکتی شود. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و مصاحبه باز و حضور در محل تدوین گردید و این نتیجه حاصل شد که برای داشتن محیط یادگیری تطبیق پذیر با هر نوع شرایط فیزیکی، عوامل کالبدی فضایی و روان شناسی محیطی اهمیت ویژه ای دارند

کلیدواژه ها:

معلولین جسمی ، حرکتی ، فضا آموزشی ، رشد خلاقیت ، کشف استعداد