تحلیلی بر آسیب های اجتماعی امنیت در سکونتگاههاى غیررسمى با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردى : شهر زابل

امنیت از مهمترین اصول زندگی و از نیازهای اساسی انسان است و جایگاه ویژهای در آرامش و افزایش کیفیت زندگی در شهرها دارد. پرداختن به مقوله امنیت شهر از آنجا مهم است که پیوستگی متقابل میان امنیت و توسعه امری اجتنابناپذیر است. امنیت هم زمینهساز و بستر توسعه اقتصادی- اجتماعی است و هم از آن عناصر تاثیر میپذیرد و از اینرو مطالعات امنیت و شناخت عوامل تاثیرگذار بر آن نیازمند توجه بیشتری میباشد. در این میان، آسیبهای اجتماعی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تبیین سطح امنیت، که با شاخصهای مختلفی چون اعتیاد، سرقت، فقر، مهاجرت و بیکاری تعریف شده است، میتواند امنیت محلههای شهری را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد و به ایجاد برخورد و تضاد میان هنجارها، و از هم پاشیدگی روابط متقابل بین افراد منجر گردد. هدف از این مطالعه، تعیین میزان آسیبهای اجتماعی، بهعنوان یکی از تعریف کنندههای میزان احساس امنیت در راستای توسعه پایدار شهری، در سکونتگاههای غیررسمی شهر زابل است. روش انجام پژوهش، توصیفی- تحلیلی از نوع موردی است و جمع آوری داده ها، به روش کتابخانه ای و میدانی بوده، و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی، افراد حجم نمونه انتخاب و پرسشنامه در بین آنها توزیع گردیده است. براساس نتایج تحقیق مواردی چون اعتیاد، سرقت، فقر، مهاجرت و بیکاری در افزایش آسیبهای اجتماعی در سکونتگاههای غیررسمی این شهر موثر بوده است. بهطوری که آن را به شهر ناپایداری از منظر آسیبهای اجتماعی تبدیل کرده است و به کارگیری برنامهای جهت بهبودبخشی وضعیت امنیت در این منطقه را ضروری نموده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، امنیت ، آسیبهای اجتماعی ، سکونتگاههای غیررسمی ، زابل