همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان

اهداف: ناگویی خلقی به منزله ناتوانی در پردازش شناخت ها و تنظیم هیجان ها، با شمار زیادی از اختلال های روانی و بدنی مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی ناگویی خلقی با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان در زندانیان انجام شد.ابزار و روشها: این پژوهش توصیفی همبستگی در کلیه زندانیان کیفری در زندان شهرستان دربند در سال 1392 انجام شد و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گرداوری داده ها از پرسشنامه ناگویی خلقی و پرسشنامه راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان استفاده شد. داده ها در قالب نرم افزار SPSS 18 با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین ناگویی خلقی کل 14/30±55/40 و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان 8/86±63/46 محاسبه شد. بین راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان با خردهمقیاس دشواری در تشخیص احساسات همبستگی معنیدار مثبت (p=0/01, r=0/27) و با خرده مقیاس تفکر عینی همبستگی معنی دار منفی (p=0/01. r=0/27) و با خرده مقیاس تفکر عینی همبستگی معنی دار منفی (p=0/01, r=0/29) مشاهده شد 0/29% واریانس مربوط به راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه های ناگویی خلقی تبیین شد (p=0/001, F=7/316)؛ 27/3% واریانس راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان توسط مولفه تفکر عینی پیش بینی شد (p=0/005, t=-2/888) و مولفه دشواری در تشخیص احساسات، قادر به پیش بینی راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان نبود (p=0/256). نتیجه گیری: بین راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مولفه های دشواری در تشخیص احساسات و تفکر عینی همبستگی وجود دارد و تفکر عینی میتواند نحوه به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان را در زندانیان پیش بینی نماید.

کلیدواژه ها:

ناگویی خلقی ، هیجان ، شناخت ، زندانیان