مدت اسارت، حمایت اجتماعی و اختلال استرس پس از سانحه در آزادگان شهر مشهد

یکی از شایع ترین اختلالاتی که در افراد دارای تجربه اسارت جنگی مشاهده می شود، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است. در این مطالعه که با هدف بررسی وضعیت روان شناختی آزادگان شهر مشهد و ارزیابی مولفه های بنیادین سازش یافتگی در آنان انجام شد،110نفر آزاده به صورت نمونه در دسترس و با استفاده از فرمول پیشنهادی برگ و گال (1989) انتخاب گردیدند. پس از مطالعه ای مقدماتی بر روی 30 نفر از آزادگان جنگ تحمیلی، آزمون استرس پس آسیبی (RIES) و تست حمایت اجتماعی (S.S.S) بر روی نمونه اصلی انجام و با هدف تشخیص افتراقی، همراه با پرسشنامه ها، مصاحبه تشخیصی انجام شد. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و تحلیل واریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش، رابطه ای معکوس میان طول مدت اسارت و اختلالات روانی – رفتاری آزادگان را نشان داد. یافته های پژوهش حاضر، همسو با پژوهش های داخلی و ناهمخوان با پژوهش های خارجی است. پایبندی مذهبی، مکان نگهداری اسرا، ایمان و پایداری، صبر بر مشکلات در طول مدت اسارت، از عوامل اثرگذار در کاهش علایم اختلالات روانی– رفتاری معمول در آزادگان است.

کلیدواژه ها:

اسارت ، آزاده ، اختلالات روانی رفتاری ، سازش یافتگی ، مذهب