بهینه سازی عددی بافل بندی راکتور بافلدار بی هوازی به منظور ارتقاء راندمان

ارتقاء روش های تصفیه فاضلاب به روش بی هوازی در کنار مصرف کمتر انرژی ، با تولید بیوگاز و حذف مواد آلی دیرتجزیه پذیر زیستی مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از روش های تصفیه بی هوازی که دارای بهره برداری ساده و راندمان قابل قبولی در حدف بسیاری از مواد آلی می باشد، راکتور بافلدار بی هوازی (ABR) است. هیدرولیک و هیدرودینامیک جریان از مهمترین فاکتورهای موثر بر طراحی و راهبری این سیستم ها می باشند. پژوهش حاضر بهینه ترین فاصله قرار گرفتن بافل های جداکننده جریان را در اتاقک ها راکتور به لحاظ رژیم جریان با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی (CFD) مطالعه کرده که اثر مهمی بر راندمان کل راکتور دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که برای رسیدن به رژیم جریان نهرگونه ایده ال و رسیدن به حداکثر حذف، نسبت فاصله بهینه برای تیغههای جداکننده در نسبت فاصله بین 3 به 12 به دست آمد. با تقسیم فاصله طولی هر اتاقک به چهار قسمت مساوی، قرار دادن تیغه جداکننده در فاصله یک چهارم از ابتدای هر اتاقک، کمترین میزان عدد انتشار و بالاترین راندمان به دست خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

راکتور بافلدار بی هوازی ، بهینه سازی راکتور ABR ، مدل سازی ABR