شگردهای بیان نوستالژی در شعر حسین پناهی

حسین پناهی را به واسطه مجموعه اشعار متعددی که با تیراژهای بالا از وی به چاپ رسیده می توان از شاعران مطرح معاصر دانست. به سبب ویژگی های خاص شاعر، از جمله حضور در رسانه های تصویری و همچنین برخی ویژگی های خود اشعار، باعث شده این مجموعه آثار که از مقبولیت قابل توجهی در میان عامه مردم برخوردار شود. برای انجام این تحقیق ده مجموعه شعر این شاعر به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است و اشعاری که دارای بن مایه های نوستالژیک بوده اند استخراج شده و سپس به تحلیل و بررسی و طبقه بندی این عناصر و چگونگی حضور آنها در شعر پرداخته ایم و از این راستا ضعف و قدرت شاعری وی در بیان این مفاهیم مورد تحلیل قرار گرفته است. بر این اساس نوستالژی بازگشت به گذشته پر بسامدترین مفهوم نوستالژیک در اشعار حسین پناهی است که در هییت اشعاری خاطره گونه و گزارشگرانه عرضه شده است. توجه و علاقه به هرچه مربوط به روستا و زندگی ساده اقوام روستا نشین است و به دنبال آن دوری از مظاهر تمدن و صنعت و مانند این از دیگر مفاهیم پر بسامد در شعر حسین پناهی است. در این پژوهش همچنین ساختمان اشعار و بررسی ساختاری آنها با توجه به گونه های بیان عناصر نوستالژیک به ویژه در حوزه زبانی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

حسین پناهی ، شعر معاصر ، نوستالژی ، شعر عامه