طراحی پارک ویژه بیماران با اختلالات طیفی اوتیسم بر روند بهبود درمان آنها

اوتیسم یک اختلال تکاملی عصبی شدید میباشد که در سالهای اولیه کودکی نمایان می شود و بخشیاز یک طیف بیماریهای عصبی تحت عنوان بیماری های طیف اوتیسم، اختلال رشد فراگیر نامشخص واختلال فروپاشنده دوران کودکی را تشکیل میدهد. این پژوهش در سال 1395 - 1396 در منطقه 9 شهراصفهان اجرا گردید. در این پژوهش سعی شده است که اهمیت فضای سبز و طراحی پارک مخصوصکودکان اوتیسمی در جهت بهبود روند درمان این بیماران مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان داد،فضاهای سبز و طراحی پارک با رعایت برخی نکات ضروری برای کودکان با اختلالات طیفی اوتیسم، درروند بهبود این بیماران و گسترش روابط اجتماعی آنها که یکی از مشکلات اساسی این بیماران درجامعه می باشد، تاثیرگذار است. از جمله موارد تاثیرگذار در طراحی، مسیرهای موزاییکی، زمین بازی،تاب، علفزار و تپه با تونلی در زیر آن میباشد. به طور کلی، آشنا کردن کودکان اوتیسم با بازیهایخاصی که در پارک انجام می شود، می تواند باعث تقویت بازی های کاربردی و مهارت های اجتماعی اینکودکان شود. همچنین برای کودکان با اختلالات حرکتی با حساسیت فوق العاده یک تاب با ارتفاع بسیارپایین برای شروع مناسب است. مسیرهای لامسه ای نیز برای کودکان مبتلا به اختلالات لمسی باحساسیت بسیار بالا و یا با تعادل ضعیف، سودمند است، چرا که به کودک مبنایی برای مقایسه بافت هایویژه و جدید میدهد. همچنین تونل نقش یک مکان ایمن را دارد؛ جایی برای این که فرد در مرکز یکفضای بسته باشد یا با همسالان خود ارتباط برقرار نماید. بنابراین طراحی مناسب این بیماران می تواند دربهبود روند درمان آنها تاثیرگذار باشد، استرس آنها را کاهش و قدرت تعامل با دیگران را در محیطافزایش دهد.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، طراحی اوتیسم پارک ، مسیرهای موزاییکی ، زمین بازی