تاملی در مفهوم مسکن روستایی پایدار

مسکن به عنوان یکی از مهمترین بخش های سکونتگاه های روستایی بوده که از رابطه با کارکردهای اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و الگوهای زندگی روستاییان شکل می گیرد و در طول زمان با توجه به تحول نظام اقتصادی و اجتماعی متحول می شود، بنابراین نگرش نظامند و جامع به مسکن روستایی ایجاب می کند تا پدیده هایی را که باعث توسعه مسکن و همچنین عواملی که باعث ایجاد پایداری در مسکن می شوند، به صورت جامع جستجو کرد. در این راستا دست یابی به شناخت تعاریف و مفاهیم در خصوص شناسایی راهبردهای مناسب، به دقت و انسجام و گستردگی این نوع شناسایی کمک می نماید چرا که توسعه پایدار روستایی با رویکردهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی، در صورت تجمیع تمامی ابعاد روستا میسر می گردد. لذا در این پژوهش با مطالعه اسنادی و کتابخانه ای و با مرور تحقیقات پیشین این نتیجه حاصل گردید که؛ یک مسکن پایدار در روستا می بایست از لحاظ اقتصادی متناسب، از لحاظ اجتماعی قابل قبول، از نظر فنی و کالبدی، امکان پذیر، مستحکم و سازگار با محیط زیست باشد این تعریف مهمترین تعریفی می باشد که میتوان در خصوص مسکن روستایی پایدار ارایه کرد پس رسیدگی به کالبد روستا و بهبود بخشی فضایی روستا بخش کوچکی از مجموعه اقدامات عملی در زمینه پایداری در روستا می باشد بدین ترتیب توجه به مجتمع های زیستی روستایی که مسکن از مهمترین عناصر آن به شمار می رود می بایست مورد توجه ویژه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روستا ، مسکن ، مسکن روستایی ، پایداری روستایی