بررسی عوامل موثر بر گرایش نوجوانان پسر به بزهکاری

بزهکاری و انحراف نوجوانان و جوانان مساله ای است که از دیر باز در جوامع انسانی وجود داشته است. در جامعه کنونی ایران،بزهکاری یکی از انحرافاتی است که به طور مکرر اتفاق می افتد و در بین جرایم نوجوانان، بیشترین درصد را به خود اختصاص داده است. هدف از این تحقیق بررسی عوامل اجتماعی مرتبط بر گرایش نوجوانان پسر به بزهکاری وراه های پیشگیری از آن در شهر اهواز می پردازد. چارچوب نظری تحقیق بر نظریات مبنای نظری تحقیق، تیوری های همنشینی افتراقی سادرلند،تیوری کنترل اجتماعی هیرشی، تیوری احساس محرومیت نسبی، تیوری شرایط آنومیک خانواده و نظریه کاشت می باشد.روش تحقیق از نوع روش پیمایشی است و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه نوجوانان بزهکار پسر در حوزه شهر اهواز که در طی سال 1395 که اقدام به ارتکاب انواع جرایم کرده بودند می باشد. حجم نمونه آماری براساس فرمول کوکران تعداد 237 نفر بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی نظیر(میانگین، میانه، مد، انحراف معیار و..) و آزمون استنباطی نظیر( آزمون های پیرسون و رگرسیون چند متغیره) استفاده بعمل آمد. یافته های تحقیق نشان داد که بین متغیرهای عوامل اجتماعی میزان پایبندی مذهبی، از هم گسیختگی و طلاق در خانواده، تبلیغات رسانه های غربی، فقر مالی خانواده و دوستان ناباب و گرایش نوجوانان پسر به بزهکاری رابطه معنادار وجود دارد. اما بین متغیرنحوه گذران اوقات فراغت با بزهکاری پاسخ گویان رابطه معنی داری یافت نشد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیونی چند متغیره گام به گام نشان می دهد که متغیر دوستان ناباب بیشترین تاثیر را دربزهکاری داشته است. در مجموع متغیرهای مستقل توانسته اند، 44/25 درصد تغییرات متغیر بزهکاری را تبیین نمایند.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، میزان پایبندی مذهبی ، نحوه گذران اوقات فراغت ، از هم گسیختگی و طلاق ، تبلیغات رسانه های غربی ، فقر مالی خانواده و دوستان ناباب