سیاست های و راهبردها توسعه سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی شهرستان بهارستان)

در طی سال های گذشته شواهد بسیار زیادی از تغییرات فزاینده ی اجتماعی، اقتصادی و محیطی در سطح کشور مشاهده شده که عمدتا به تغییرات فضایی متهی شده اند. با توسعه ی فن آوری به نظر می رسد که انسان به میزان قابل توجهی از وابستگی زیاد به عناصر و شرایط طبیعی رها گردیده اما درجه ی وابستگی آن به برنامه ریزی کالبدی افزایش یافته است مدیریت هدفمند و بهینه به منظور پویاسازی فعالیت، و استفاده از منابع نقطه ای و پراکنده در سطح سرزمین از راهکارهایی هستند که منجر به جلوگیری از مهاجرت های بی رویه و نظم دهی به الگوی ارتباط سکونتگاه های روستایی با شبکه نظام شهری می شوند. رویکردها راهکارهای توسعه را با توجه به امکانات موجود در ناحیه در نظر می گیرند و پیوند آن را با توسعه منطقه ای و ملی مطرح می کنند، این مقاله بر آن بوده تا از طریق بررسی اسنادی منبعث از توسعه ی پایدار به ارایه راهبردها و سیاست های توسعه در جهت ساماندهی خدمات، دسترسی ها، کاربری اراضی، مسکن و حفظ میراث طبیعی و فرهنگی به عنوان مولفه های اصلی توسعه سکونتگاه های روستایی کشور نماید.

کلیدواژه ها:

سیاست های و راهبردها توسعه سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی روستاهای استان تهران ، شهرستان بهارستان)