معرفی مدل انتخاب پروژه های عمرانی با استفاده از رویکرد تصمیم گیری چند معیاره و برنامه ریزی آرمانی

الویت بندی و انتخاب پروژه جهت پروژه های عمرانی، در واقع به معنی الویت بندی تعدادی پروژه و تخصیص منابع سازمان فقط در بین آن پروژه ها می باشد تا بواسطه این انتخاب و تخصیص، سود سازمان حداکثر گردد. در انتخاب بهترین ترکیب پروژه برای سازمان عوامل مختلفی دخیل هستند که می توان به ریسک پروژه، اهداف شرکت، در دسترس بودن منابع و ... اشاره نمود. بطور کلی می توان گفت انتخاب پروژه برای پروژه های ساخت از جمله مسائل تصمیم گیری چند معیاره می باشد. در این مقاله محقق یک متدولوژی را معرفی می کند که رابطه میان معیارها و گزینه ها را با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای و برنامه ریزی آرمانی در نظر می گیرد. برای رسیدن به یک رویکرد سیستماتیک جهت در نظر گرفتن الویتها و نسبتها در معیارهای چندگانه، پیشنهاد می شود که فرآیند تحلیل شبکه ای قبل از برنامه ریزی آرمانی بکار رود. در نهایت در انتخاب پروژه ، باید وابستگی درونی میان معیارها و گزینه ها را در نظر گرفت و این امر بدلیل لحاظ کردن روابطی است که در دنیای واقعی وجود دارد. با بکارگیری این مدل معرفی شده می توان مسائلی که دارای معیارهای چندگانه، وابستگی درونی میان معیارها و گزینه ها و امکان سنجی منابع هستند را حل کرد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری چند معیاره ، وابستگی درونی ، دلفی فازی ، فرآیند تحلیل شبکه ای ، برنامه ریزی آرمانی صفر و یک