ارایه شاخص برای تحلیل پایداری تونل حین بهره برداری مبتنی بر روش های آماری، مطالعه موردی: تونل خط 7 مترو تهران

هزینه های فراوان برای ساخت تونل های درون شهری امری اجتناب ناپذیر است، بنابراین شناخت، ارزیابی، مدیریت و کنترل عوامل خطرزا که در اغلب موارد، امکان وقوع و بزرگی آن ها با عدم قطعیت بالایی همراه است، باید مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله به منظور بررسی پایداری تونل های مترو در زمان بهره برداری از اطلاعات تونل مترو خط 7 تهران به استثنای 7/5 کیلومتر ابتدایی مسیر (از کیلومتر 7+500 تا 26+000) استفاده شده است. بدین منظور ابتدا تمامی عوامل تاثیرگذار بر پایداری تونل مترو، شناسایی شده و سپس با استفاده از روش قضاوت توسط کارشناسان شاخصی با عنوان شاخص پایداری تدوین شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داده است که پارامترهای قابلیت تورم و لهیدگی، سطح آب زیرزمینی و زلزله از پراهمیت ترین پارامترها و پارامترهای رودخانه و کیفیت مصالح مورد استفاده از پارامترهخای بسیار کم اهمیت و پارامترهای ظرفیت باربری سامانه نگهداری، صلبیت سامانه نگهداری و پل های مجاور سازه از پارامترهای کم اهمیت در پایداری تونل در زمان بهره برداری در هر پهنه هستند. همچنین پهنه های 16 کیلومتر 16+900 تا 17+500 و 20 کیلومتر 21+30 تا 22+000 دارای بالاترین شاخص پایداری بوده و می توانند به عنوان سازه پدافندی غیر عامل نقش خوبی ایفا کنند. پهنه های 1 (کیلومتر 7+500 تا 7+86) ، 5 (کیلومتر 8+800 تا 9+160) و 17 (کیلومتر 17+500 تا 19+170) دارای پایین ترین شاخص پایداری هستند لذا لازم است ازمراقبت و نگهداری بیشتری برخوردار باشند و گروه های امدادی باید به این پهنه ها دسترسی آسان تری داشته تا در مواقع لزوم امدادرسانی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

شاخص پایداری ، روش قضاوت توسط کارشناس ، پدافند غیر عامل