افزایش بهره وری و قابلیت اطمینان شبکه های توزیع در حضور منابع تولید پراکنده و در حالت عملکرد جزیره ای

امروزه مه مترین هدف شرکت های توزیع تامین انرژی الکتریکی مشترکین با هزینه و سطح قابلیت اطمینان بهینهمی باشد. شاخص های قابلیت اطمینان، تداوم برق رسانی با کیفیت و بدون قطعی در شبکه توزیع را برای یک بازه زمانیخاص نشان می دهند. در همین راستا، استفاده از تولیدات پراکنده به عنوان یکی از راهکارهایی که می تواند منجر بهافزایش قابلیت اطمینان شبکههای بر قرسانی شود در دستور کار شرکتهای توزیع و برق منطقه ای قرار گرفته است. یکیاز مسایل مهم بهره برداری از تولیدات پراکنده در شبکه توزیع، بحث بهرهبرداری از آن ها به صورت جزیره ای میباشد. دراین مقاله، انتخاب راهکار بهینه جهت تعیین خطوط کاندید برای اضافه شدن به شبکه توزیع شعاعی با حضور منابع تولیدپراکنده و با هدف بهبود قابلیت اطمینان شبکه مورد بررسی قرار گرفته است. حل این مسیله با سه روش بهینه سازیمختلف و با هدف دستیابی به بهینه ترین پاسخ در جهت نیل به کمترین هزینه و مناسبترین قابلیت اطمینان انجام شدهاست. جهت تخمین توان تولیدی منابع تولید پراکنده، از یک معادله تجربی و نتایج یک تحقیق عملی استفاده شده است.نتایج نشان میدهد که در هر سه روش بهینه سازی مورد استفاده، قابلیت اطمینان شبکه در حضور منابع تولید پراکندهبهبود یافته است.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، الگوریتم ژنتیک چندهدفه ، منابع تولید پراکنده ، عملکرد جزیره ای