بهینه سازی پرتفوی تحت محدودیت کمی بر اساس الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران)

هدف اصلی در این پژوهش بهینه سازی پرتفوی تحت محدودیت کمی بر اساس الگوریتم در شرکت های بورسی میباشد. دوره ی زمانی مورد بررسی سال های 1388 الی 1394 بوده و پژوهش برای نمونه آماری 18 بانک عضو بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است، ابتدا مدل های رگرسیونی با استفاده از مدل های پانل دیتا برازش گردیده است و سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه سازی در دستور کار پژوهش قرار گرفته است. حاکمیت شرکتی ، محدودیت مالی ،اندازه بانکها و فشردگی سرمایه رابطه بین تامین مالی و نسبت سود به فروش را به نحو معناداری تعدیل می نماید. در جهت بهینه یابی متغیرها و تابع هدف نیز از الگوریتم ژنتیکی که دارای اندازه جمعیتی اولیه برابر با100 کروموزم، احتمال عملگر تقاطعی 0.7 و احتمال عملگر جهشی 0.2 می باشد. کدگذاری که برای نمایش پاسخ های مساله استفاده شده است نیز به صورت دودویی و برای هر یک از پاسخ ها 8 بیت در نظر گرفته شده است. یعنی در مجموع، طول هر کروموزم، 16 بیت است. عملگر تقاطعی مورد استفاده در این الگوریتم، عملگر تقاطعی یک نقطه ای و برای عملگر جهشی نیز از عملگر جهشی بیتی استفاده شده است. ساختار بهینه یکبار برای کلیه بانکها بدون توجه به در دوره زمانی هفت ساله تعیین شد. نتایج مقایسه مقدار بهینه و میانگین سود به فروش نشان می دهد که مقدار از 17 درصد به 21 درصد افزایش پیدا کرده است. و میزان استفاده از عوامل متغیرهای توضیحی نیز به مقداری رسیده که سود حداکثر شود که در برخی متغیرها افزایش و برخی دیگر کاهش یافته است.هدف ارایه نتایج جهت استفاده مدیران، کارشناسان شرکتها و بانکهای پذیرفته شده در بازار بورس اوراق بهادار تهران بوده که بر همین اساس مدیران ، کارشناسان بانکها و شرکتها می توانند از نتایج بدست آمده از پژوهش به منظور تصمیم گیری ساختار بهینه سرمایه استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

بورس اوراق بهادار تهران ، الگوریتم ژنتیک ، بهینه یابی ، رگرسیون پانل دیتا