زبان شناسی شناختی و آموزش زبان

بشر از دیر باز در جستجوی درک فرآیندهای ذهنی در استدلال، تصمیم گیری و یادگیری و سایر فعالیت های ذهنی بوده است؛ اما مطالعه علمی ذهن از چند دهه قبل از روش شناختی آغاز شد. و برخی به روشها و دستاورده های جدید به زبان شناسی شناختی گرایش پیدا کردند. آموزش زبان نیز به عنوان یک علم میانرشتهای باید از دستاوردهای زبان شناسی شناختی برای متحول وبروز شدن بیشتر بهرمند شوند ودر عمل از آنها استفاده کنند. پیوند مستقیم میان آموزش زبان و زبان شناسی شناختی اندکی مشکل به نظر می آید؛ به همین دلیل، به علومی مثل روان شناسی زبان، روان شناسی شناختی و علوم شناختی نیاز است تا تعامل وتلفیق آموزش زبان و زبان شناسی شناختی ممکن شود.هدف از انجام این مقاله، طرح وبررسی مبانی نظری آموزش زبان با رویکرد شناختی است. در این پژوهش، در پی یافتن پاسخ به این سوال هستیم؛ که آیا روششناختی یادگیری زبان را در زبان آموزان تسهیل میکند براساس نظریه ها و تحقیقات انجام شده در این زمینه نشان میدهد، که آموزش بر اساس روش شناختی میتواند بر بهبود وضعیت آموزش زبانآموزان تاثیرات مثبتی داشته باشد. یادگیری بر اساس این روش نیز میتواند آموزش زبان خارجی را در زبان آموزان تسهیل کند. براساس این پژوهش، زبان شناسی شناختی بااستفاده از استعاره و استعاره مفهومی که دو حوزه مبدا و مقصد را مطالعه میکنند، مبانی نظری مناسبی برای آموزش زبان با رویکرد شناختی به شمار میروند و رویکرد آنها در آموزش زبان بسیار کاربرد دارد؛ که دانستن وکاربرد آنها در فرایند یادهی و یادگیری زبان خارجی بسیار مفید و راهگشا است.

کلیدواژه ها:

زبان شناسی شناختی ، زبان دوم ، یادگیری ، استعاره ، استعاره مفهومی