بررسی رابطه ی بین سبک های مدیریت کلاسی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی پارسیان در درس ریاضی

این تحقیق به بررسی رابطه ی بین سبک های مدیریت کلاسی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی پارسیان در درس ریاضی می پردازد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق عبارت است از همه معلمان ابتدایی اداره ی آموزش و پرورش شهرستان پارسیان که در سال تحصیلی 96-1395 در مدارس ابتدایی این آموزش و پرورش مشغول به تدریس می باشند. این جامعه 212 نفر شامل (114 مرد و 98 زن) می باشد. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از روش تصادفی طبقه ای و بهره گیری از جدول مورگان نمونه های پژوهش انتخاب گردید. تعداد نمونه در این تحقیق 136 نفر شامل (73 مرد و 63 زن) می باشد. در این تحقیق از دو پرسشنامه ی سبک مدیریت کلاسی یزدی و عالی (1384) و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استفاده گردید. روایی پرسشنامه مورد تایید متخصصان قرار گرفت و همچنین با استفاده از آزمون تحلیل عاملی روایی پرسشنامه ی سبک مدیریت کلاسی 0.905 و روایی پرسشنامه پیشرفت تحصیلی 0.726 تعیین گردید و روایی پرسشنامه ها تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ در پرسشنامه سبک های مدیریت کلاسی 0.953 و پایایی پرسشنامه پیشرفت تحصیلی 0.827 محاسبه شد. داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که به کارگیری مدیریت کلاسی با سبک تعامل گرا و غیر مداخله گر باعث رشد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی می گردد و سبک مدیریت کلاسی مداخله گر از کمترین ارتباط با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس ریاضی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاسی ، پیشرفت تحصیلی ، سبک تعامل گرا ، سبک مداخله گر ، سبک غیر مداخله گر