انرژی های تجدیدپذیر

بشر از دیرباز با بکارگیری انرژی های فراوان و در دسترس طبیعت، در پی گشودن دریچه ای تازه به روی خویش بود تا از این رهگذار بتواند افزون بر آسانتر کردن کارها، فعالیت های خود را با کمترین هزینه و بالاترین سرعت به انجام رساند و گامی برای آسایش بیشتر بردارد. نخستین انرژی بکار رفته توسط بشر، انرژی خورشید بود. انسان از نور و گرمای آفتاب بهره های فراوان می برد؛ تا آنجا که این انرژی جزیی جدایی ناپذیر از فرآیند برخی صنایع گشت و حتی امروزه نیز جایگاه خود را از دست نداده است. مردمانی که به جریان های آزاد آب دسترسی داشتند یا در سرزمین های بادخیز می زیستند، از این انرژی حرکتی استفاده می کردند و با تبدیل و مهار آن، بر توان خویش جهت انجام کارهای بزرگتر و دشوارتر، می افزودند. انرژی دیگری که در گذشته با آن آشنا بوده، از آن یاری می جستند، انرژی گرمایی زمین بود. انسانهای ساکن نواحی آتشفشانی، آگاهانه یا ناخودآگاه، با بهره بردن از ویژگی های درمانی-گرمایی چشمه های آبگرم، بنوعی این انرژی را بکار می بستند با افزایش جمعیت و گسترش و پراکندگی آن و نیز همگام با نیاز روزافزون به انرژی های جدید و کاراتر با بازده بیشتر، کمکم بشر سوخت های فسیلی را کشف کرد و آن را منبعی پایان ناپذیر یافت که نویدبخش آیندهای روشن بود. امروزه عوامل بسیاری از جمله گسترش فزاینده ی نیاز به انرژی، محدودیت منابع فسیلی، فاجعه ی آلودگی زیست محیطی ناشی از سوخت مواد فسیلی، گرم شدن هوا و اثر گلخانه ای، لزوم تعادل پخش گازهای آلاینده و بسیاری از دیگر عوامل، سبب رویکرد دوباره ی علم به انرژی های تجدیدپذیر طبیعی شده؛ با این تفاوت که پیشرفت علم و فناوری، فصلی تازه در بکارگیری و تبدیل و مهار این انرژی ها گشوده است.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، انرژی خورشید ، انرژی گرمایی زمین ، آلودگی زیست محیطی