بررسی ارتباط بین مقیاس های مبتنی بر سود در قراردادهای بدهی و پرداخت های مبتنی بر سود به مدیر در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف کلی این تحقیق بررسی رابطه بین مقیاس های مبتنی بر سود در قراردادهای بدهی و پرداخت هایمبتنی بر سود به مدیر است. داده های مورد نیاز تحقیق از اطلاعات مالی 108 شرکت فعال پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1389 تا 1394 گردآوری شده است که در مجموع 648 مشاهده موردبررسی قرار گرفته اند. در این تحقیق از دو متغیر سودآوری و نرخ بازده سالانه سهام به عنوان مولفه هایمقیاس های مبتنی بر سود (متغیرهای مستقل)، از یک متغیر مزایای سالانه به عنوان مولفه ی پرداخت هایمبتنی بر سود به مدیر (متغیر وابسته)، از یک متغیر تعدیل گر قراردادهای بدهی و از پنج متغیر کنترلی اندازهشرکت، رشد شرکت، اهرم مالی، زیان ده بودن شرکت و رشد فروش استفاده شده است. یافته های پژوهشبیانگر آن است که در سطح اطمینان 95 % می توان ادعا کرد که؛ قراردادهای بدهی نقش تعدیل گری بر رویرابطه ی بین سودآوری شرکت ها و پرداخت های مبتنی بر سود به مدیر (مزایای سالانه) ندارد اما از طرف دیگرقراردادهای بدهی دارای نقش تعدیل گری بر روی رابطه ی بین نرخ بازده سالانه سهام شرکت ها و پرداختهای مبتنی بر سود به مدیر (مزایای سالانه) می باشد. به عبارت دیگر افزایش یا کاهش قراردادهای بدهینتوانسته است بر کاهش یا افزایش سودآوری شرکت ها و در نتیجه پرداخت های مبتنی بر سود به مدیر (مزایایسالانه) اثر معنادار داشته باشد.

کلیدواژه ها:

مقیاس های مبتنی بر سود ، قراردادهای بدهی ، سودآوری ، نرخ بازده سالانه سهام ، پرداخت های مبتنی بر سود ، مزایای سالانه