بررسی رابطه انگیزه پیشرفت با تمایل به کارآفرینی و تبیین نقش میانجی خودکار آمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی

کارآفرینی رگ حیاتی هر کشوری محسوب میشود و در ایجاد اشتغال نقش به سزایی دارد، به طوری در اکثر کشور های جهان و اخیرا در کشور خودمان نیز واحد های به نام کارآفرینی ایجاد شده است تا علاوه بر ایجاد انگیزه در دانشجویان و در شناسایی دانشجویان با استعداد در انواع زمینه ها ،کمک شایان توجهی به دانشگاه ها و بخش های خصوصی جهت استفاده موثر از این افراد و به کار گیری آنان متناسب با تخصص و مهارتشان دارد، ضرورت این امر نشان دهنده آن است که باید بیشتر از هر چیزی روی کارآفرینی سرمایه گذاری کنیم و بیشتر به ترغیب و ایجاد انگیزها در دانشجویان بپردازیم. از این رو هدف پژوهش حاضر نیز، بررسی رابطه انگیزه پیشرفت با تمایل به کارآفرینی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی با جامعه آماری شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه تبریز به تعداد7287 نفر بود، که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 130 نفر به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل سه پرسشنامه انگیزه پیشرفت به ترتیب با 27سوال، خودکارآمدی پژوهشی 48 سوال و انگیزه کارآفرینی 8 سوال براساس مقیاس 5 درجهای لیکرت بود. پایایی این پرسشنامه ها به ترتیب برابر با 0/90به دست آمده انگیزه کارآفرینی 0/85 و خودکارآمدی پژوهشی 0/96 برآورد گردیده است. داده های به دست آمده از راه ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS,LISREL تجزیه تحلیل گردید و نتایج این پژوهش نشان داد که ضریب همبستگی بین انگیزه کارآفرینی و خودکارآمدی پژوهشی و انگیزه پیشرفت در سطح (p 0/001) معنادار است؛ اما ضریب همبستگی بین خودکارآمدی پژوهشی و انگیزه پیشرفت معنادار به دست نیامد.

کلیدواژه ها:

انگیزه پیشرفت ، تمایل به کارآفرینی ، خودکارآمدی پژوهشی