تحلیل استراتژیک بافت های فرسوده شهری با رویکرد مشارکتی (مورد مطالعه: منطقه19 تهران)

شهرها نیز مانند موجودات زنده ای هستند که رشد و زوال را تجربه میکنند. از این رو ره یافت مناسب به بافت قدیم و فرسوده شهری، مستلزم رویکردی دقیق و نگرشی همهجانبه به بافت کهن و ویژگیهای آن می باشد، به دنبال تحولات انقلاب صنعتی در زمینه های تکنولوژیکی اقتصادی اجتماعی و پیامدهای ناشی از هجوم و تمرکز جمعیت ها و فعالیت ها به بخش مرکزی شهرها این بافتها دچار افت فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی شدند این فرایند باعث شد که باگذشت زمان، بافتهای قدیمی و مرکزی شهرها پویایی خود را از دست بدهند و محله های خوب شهری به محله های پست و مسیله دار تبدیل شوند و دچار عدم تعادل گشته و قادر به پاسخگویی نیازهای جدید جوامع شهری نیستند. پس باتوجه به اهمیت موضوع از جنبه های مختلف از جمله مدیریت بحران در این سکونتگاه ها اهمیت این پژوهش را دو چندان می نماید تا به شناسایی و تحلیل استراتژیک بافتهای فرسوده شهری با رویکرد مشارکتی در منطقه19 تهران با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی پرداخته شود و راهبردهای اساسی و کاربردی را پیش روی مدیران و برنامه ریزان شهری قرار دهد. برای رسیدن به این هدف ابتدا فهرستی از مهمترین نقاط قوت، ضعف، تهدیدها و فرصت های فراروی بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده منطقه19 تهران شناسایی شد و سپس به هریک از عوامل رتبه و ضریب اهمیت داده شد و در انتها با سنجش اهمیت هریک از عوامل اولویت دارترین راهبردهای بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه19 تهران در قالب مدل swot شناسایی و ارایه شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که مشکل بافت فرسوده این منطقه بیشتر به مسایل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باز می گردد، لذا می توان با اجرای استراتژی های حاصل از این پژوهش و مشارکتی کردن آنها زمینه توسعه، بهسازی و نوسازی این محدوده را فراهم و استراتژیک بافتهای فرسوده شهری این منطقه را شناسایی کرد.

کلیدواژه ها:

بهسازی و نوسازی ، بافت فرسوده شهری ، مدلswot ، منطقه19 تهران