اثر یک دوره برنامه ی تمرینی پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در زنان سالمند

تحقیق حاضر با هدف سنجش تاثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر افسردگی و برخی کارکردهای حرکتی مرتبط با افتادن در سالمندان انجام شد. تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. نمونه ی تحقیق 30 زن سالمند با محدودهی سنی 62 تا 80 سال بودند که در سال 1390 به مرکز توانبخشی سالمندان شهرکرد مراجعه کردند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. برای ارزیابی افسردگی از فرم کوتاه افسردگی سالمندان، تعادل از آزمون های دسترسی عملکردی و زمان دار برخاستن و برگشتن و برای ارزیابی سرعت راهرفتن از آزمون 55 متر راه رفتن استفاده شد. گروه تجربی به مدت 12 هفته در تمرینات پیلاتس شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش کواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد تمرینات پیلاتس باعث کاهش 19/801 درصدی افسردگی در گروه تجربی شد. در سرعت معمولی 9/218 درصد و حداکثر سرعت 9/055 درصد راهرفتن گروه تجربی افزایش معناداری به دست آمد. همچنین پیشرفت معناداری در تعادل ایستا 16/703 درصد و تعادل پویا 7/263 درصد مشاهده شد. اما تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد. لذا به نظر می رسد تمرینات پیلاتس می تواند در کاهش افسردگی، بهبود تعادل ایستا و پویا و سرعت راه رفتن زنان سالمند، موثر باشد

کلیدواژه ها:

تمرینات پیلاتس ، سالمند ، افسردگی ، افتادن ، تعادل ایستا ، تعادل پویا