اثرسیاست های اعتباری برارزش افزوده بخش صنعت ایران

دولت ایران برای تحریک رشد بخش های اقتصادی موردنظر، ابزارهای دخالت مستقیم و سیاست گذاری متنوعی در اختیار دارد. توسعه بخش صنعت و صنعتی شدن، از دیرباز توسط این ابزارهای دولتی هدف قرار گرفته است. اما ساختار اقتصاد ایران، کاربرد ابزارهای کمی سیاستهای پولی در کشور را بسیار محدود نموده و در چند دهه اخیر، ابزارهای کیفی سیاست پولی، چون اعتبارات بانکی، نقش مهمی را در کنترل بخش های اقتصادی به عهده گرفته است و به دلیل عقب مانده بودن بازارهای پولی و مالی، این اعتبارات یکی از مهم ترین منابع تامین مالی بنگاه های صنعتی به حساب می آیند. در این مقاله، آثار سیاست اعتباری دولت در بخش صنعت، در کنار سایر سیاستهای پولی و مالی مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. کاربرد روش مدل سازی VAR مبتنی بر همگرایی بلندمدت و اجزای تصحیح - خطا، نتایج روشن و مشخصی از ارتباط و اثرگذاری اعتبارات با ارزش افزوده بخش صنعت ارایه نموده است.بطورکلی نتایج حاکیک ارتباط مثبت قوی و پایدار بین اعتبارات بانکی و ارزش افزوده صنعتی می باشد که وابستگی شدید تولید صنعتی به این متغیرسیاستی دولت را نشان میدهد

کلیدواژه ها:

صنعت ، اعتبارات بانکی ، ارزش افزوده صنعتی ، شوک تکنولوژی ، مالیات ، همگرایی بلندمدت یوهانسن ، الگوی VECM