کاهش ارتعاشات خودتحریک در فرآیند میکروفرزکارى با استفاده از جاذب هاى ارتعاشى

در این مقاله به مساله فرونشاندن ارتعاشات خود تحریک در فرآیند میکروفرزکارى به منظور دستیابی به دقت بیشتر، کیفیت سطح بهتر و نرخ برداشت ماده بالاتر پرداخته شده است. فرآیند میکروفرزکارى به صورت یک سیستم 2 درجه آزادى مدل شده و اثرات خروج از مرکز ابزار برش نیز در نظر گرفته شده است. به منظور افزایش پایدارى سیستم در عمق برش بیشتر و در نتیجه نرخ برداشت ماده بالاتر، جاذبهاى ارتعاشی طراحی شده اند و مقادیر پارامترهاى آنها بوسیله یک الگوریتم توسعه یافته، بهینه شده است. تاثیر جاذب ارتعاشی بر پاسخ زمانی سیستم و ناحیه پایدارى فرآیند، مورد تحقیق قرار گرفته و نشان داده شده است که ارتعاشات سیستم تا حد امکان کاهش یافته و ناحیه پایدارى نیز به میزان قابل توجهی گسترش یافته است.

کلیدواژه ها:

ارتعاشات غیرخطی ، میکرو-فرزکارى ، جاذب ارتعاشی ، منحنی پایدارى ، سایش ابزار