نماد بوته و کاربرد آن درطراحی نشانه در ایران

نشانه، یک نماد است که سعی دارد تا با ارایه ی یک تصویر، هویتی بصری را، مستقیم یا غیر مستقیم، در ذهن بیننده ایجاد کند. با برقراری این ارتباط نماد جنبه دو سویه پیدا می کند، از یک سو معنایی از قبل تعریف شده را نمایندگی می کند و از سوی دیگر، نماینده ی بصری موضوعی می شود که نشانه برای آن طراحی شده است. اقوام در مسیر این هویت یابی، شخصیت خویش را با نیایی اسطوره ای یا نمادی حیوانی یا گیاهی پیوند می داده اند. هویت یابی اسطوره ای، در نماد به این معناست که شرکت صاحب نشانه، شخصیت خود را به شخصیت نهفته در تصویر منتسب می کند. این امر را می توان کاربرد مفهوم توتم در شاکله ای امروزین دانست. نقش بته، مفهومی کهن در یک شاکله ی بصری است. در این مقاله کاربرد گرافیکی نقش بته در طراحی نشانه، به عنوان نماد و توتم بررسی شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گرداوری داده ها کتابخانه ای و آرشیوی می باشد که در پی پاسخ به دو سوال است: الف: جلوه های نمادین- توتمیک بوته چیست ب: چگونگی کاربرد نماد بوته در طراحی نشان های ایرانی چیست به نظر می رسد طراحان نشانه، بته را هم به عنوان یک نماد اسطوره ای و هم به عنوان یک توتم شخصیت بخش در طراحی نشانه های موسسات به کار برده اند.

کلیدواژه ها:

آرم ، توتم ، بته ، نشانه ، ایران