مقایسه اثر بخشی دو شیوه آموزشی سنتی و مدرن بر ارتقای رفتارهای تغذی های دانش آموزان دختر ابتدایی شهر چابهار

مقدمه: اجرای آموزش تغذیه در مدارس یکی از راهکارهای مناسب برای اصلاح رفتارهای سوء تغذیه ای است.هدف: این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر دو روش آموزش سنتی و مدرن بر آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای دانش آموزاندختر 8 تا 10 ساله شهر چابهار در سال 1393 انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی شاهد دار است که در دو گروه 70 نفری از دانش آموزان 10-8 سالهشهر چابهار که به صورت تصادفی ساده از دبستان های دخترانه انتخاب و تحت آموزش قرار گرفتند انجام شد. مداخلهآموزشی در گروه اول به شیوه سخنرانی و در گروه دوم با استفاده از بسته آموزشی چند رسانه ای صورت گرفت. متغیرهایمورد نظر (سطح آگاهی، نگرش و رفتار تغذیه ای) در سه مرحله (قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله) توسط پرسشنامهمحقق ساخته که بعد از تایید روایی و پایایی در اختیار نمونه ها قرار گرفت، اندازه گیری شد. برای آنالیز داده ها از نرم افزارSPSS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله بین دو گروه سخنرانی و چند رسانه ای تفاوت معناداری در میانگین نمرات آگاهی، نگرش و رفتارتغذیه ای مشاهده نشد بعد ([=0/947, p=0/14, p=0/71) از مداخله آموزشی نمرات آگاهی در هر دو گروه به طور معناداری افزایش یافت (p<0/05). نمرات نگرش و رفتار بعد از دو ماه در هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزایش داشت (5/02، 3/28) ولی از لحاظ آماری معنادار نبود (p> 0/05). بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش تاییدی بر این موضوع است که آگاهی لزوما منجر به تغییر نگرش و رفتار بهداشتی در فرد نمی شود و می توان نتیجه گرفت که دانش تغذیه ای تنها عاملی نیست که بتواند رفتار تغذیه ای افراد را تحت تاثیرقرار دهد به عبارتی تغذیه ناسالم یک مشکل چند علیتی است و ممکن است عوامل دیگری در ایجاد آن نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش چند رسانه ای ، دانش آموزان ابتدایی ، رفتار تغذیه ای