بهینه سازی فاکتورهای فرایندی و زاویه قالب در فرایند اکستروژن پلوس

اهمیت عملکرد پلوس در خودرو نشان دهنده اهمیت فرایند ساخت این قطعه است به طوریکه علاوه بر استحکام بالای پیچشی باید استحکام کافی دربرابر ضربه و همچنین مقاومت سطحی در برابر سایش داشته باشد. یعنی قطعه در عین حال که سطحی مقاوم به سایش دارد، باید دارای مغزی نرم و ضربه پذیر باشد. ساخت این قطعه به روش اکستروژن سرد در چندین مرحله انجام میگیرد لذا با توجه به پیچیدگیهای قطعه و در نتیجه پرهزینه بودن فرایند تولید آن، مواردی که باید مورد بررسی قرار گیرد ابزار و تجهیزات یعنی پرس و قالب مورد نیاز میباشد. پارامتر فرایندی که به پرس میتوان نسبت داد نیروی مورد نیاز فرایند و پارامتری که میتوان به قالب نسبت داد عمر مفید قالب میباشد که رابطه معکوس با تنش های وارد بر آن دارد. در نتیجه دو معیاری که هر کدام به طور جداگانه یک تابع هدف به حساب می آیند، عبارتند از نیروی مورد نیاز فرایند و ماکسیمم تنش وارد شده به قالب. بهترین حالت برای این دو تابع کمترین مقدار آنها است. در این تحقیق با تعیین اثر پارامترهای مؤثر در فرآیند اکستروژن پلوس اقدام به بهینه سازی این دوتابع شده است. به این منظور با استفاده از روش طراحی آزمایشات، یک سری آزمایش تنظیم و مورد تحلیل قرار گرفته و چگونگی اثر فاکتورها و اثرات متقابل آنها مشخص گردیده و با استفاده از این نتایج، مقادیری برای فاکتورهای مورد بررسی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

اکستروژن ، DOE ، بهینه سازی