مسیولیت مدنی ناشی از نقص تربیت

مبانی متعددی وجود دارد که مسیولیت یک شخص بابت اعمال دیگری را توجیه می نماید. مسیولیت نیابتی هنگامی تحقق می یابد که گاهی بدون این که شخص خود مرتکب فعل یا ترک فعل شده باشد، در قبال فعل یا ترک فعل زیان بار دیگری مسیولیت خواهد داشت. یکی از مهم ترین این موارد، مسیولیت سرپرست (قانونی یا قراردادی) محجورین، بابت ضرر و خساراتی است که در نتیجه اعمال ایشان به دیگری وارد می شود. در حقوق ایران، از منظر قانونی، وفق ماده 7 قانون مسیولیت مدنی، سرپرست در صورت تقصیر در نگهداری، مسیول جبران خسارات وارده خواهد بود. اما در عین حال در مواد دیگری از جمله ماده 1216قانون مدنی، محجور شخصا بابت ضرر وارده به دیگری مسیول خواهد بود. یکی از موضوعات مورد بحث، دایره وسعت تکلیف به نگهداری و مواظبت محجورین است. سوال اصلی این تحقیق آن است که آیا نگهداری و مواظبت شامل تربیت نیز می شود و سرپرست را می توان بابت ضرری که ناشی از نقص در تربیت است مسیول تلقی کرد در پاسخ به این سوال، حقوقدانان و نویسندگان حقوقی دیدگاه های گوناگونی را بیان داشته اند. یافته این تحقیق آن است که کودکی که درست تربیت نشده باشد، در نگهداری و مواظبت از او کوتاهی صورت گرفته است، چنین کودکی اگر به دیگران خسارت بزند، سرپرست به لحاظ تقصیر در نگهداری مسیول است، اما از آن جایی که اثبات رابطه سببیت بین نقص تربیت و ورد زیان دشوار می نماید، به نظر می رسد قانونگذار می تواند از فرض تقصیر استفاده نماید. از منظر تطبیقی در حقوق آمریکا، سرپرست بابت نقص تربیت نیز مسیول خواهد بود. در برخی از کشورهای اروپایی نیز، والدین بابت اعمال فرزندان خویش یا مسیولیت مطلق دارند و یا این که برای ایشان فرض تقصیر درنظر گرفته شده است که البته رد کردن آن بسیار دشوار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نقص تربیت ، مسیولیت ، مسیولیت مدنی ، جبران خسارت