ارزیابی نقش عناصر اقلیمی بر معماری و شهرسازی مناطق گرم و خشک (نمونه موردی: یزد)

امروزه با رشد سریع و ناموزون شهرها، با احداث ساختمانهای بزرگ که هیچ گونه ارتباطی با کیفیت اقلیمی منطقه نداشته و نیازهای حرارتی و آسایشی ساکنان را به هیچ وجه تامین نمی کند روبرو هستیم. ریشه اصلی آن درچند دهه اخیر است که معماران حاضر کشور اصول معماری و شهرسازی مدرن را از کشورهای بیگانه اخذ کرده اند که این مساله مشکلات ساخت و ساز را در یک کشور در حال توسعه دو چندان کرده است چرا که نه تنها در نگرش معماری اشتباه آنها را دنبال کرده ایم بلکه معماری ناقص آنها را با کیفیتی نازلتر اجرا کرده ایم این در حالی است که تئوری ساخت و ساز در خود کشورهای صاحب سبک غربی برای آنها نتایج دلخواه را به بار نیاورده است و از همه مهم تر اینکه آن نوع ساخت و ساز را بدون توجه به شرایط اقلیمی مناطق مختلف کشور در همه جا یکسان تعمیم داده اند و مسایل اقتصادی اجتماعی فرهنگی را نادیده گرفته اند به این خاطر در تقابل با محیط زیست و ساخت اکولوژیک قرار گرفته است در ساخت و سازهای سنتی ایران آنچنان با شرایط اقلیمی هماهنگی در نظر گرفته شده است که فرد با وجود گرمای طاقت فرسا با سرمای شدید بیرون در محیط خانه در کمال آرامش و آسایش به زندگی خود ادامه می دهد. در معماری سنتی ایران رابطه بنا با اقلیم اولین و مهمترین نکته ای است که ذهن جستجوگر را به خود مشغول می دارد.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، آسایش حرارتی ، اقلیم شهری ، بادگیر ، اتلاف حرارتی