بررسی تاثیر پیریت محتوی بر خودسوزی زغال سنگ در معادن زغال سنگ زیر زمینی با استفاده از روش دمای نقطه تقاطعی CPT

گرمایش خودبه خودی زغال در معادن زغال سنگ یکی از مسایل و مشکلات بزرگ برای کشورهای تولید کننده زغال است. خودسوزی یک فرآیند آرام و کند سوختن بوده که در آن زغال سنگ می تواند با اکسیژن موجود در هوا ترکیب شده و منجر به آزاد سازی گرما شود و با استمرار این عمل نهایتا زغال سنگ آتش می گیرد، از مهم ترین نتایج آن میتوان به از دست رفتن میلیون ها تن زغالسنگ، اثرات ناخواسته اقتصادی، اجتماعی و آلودگی های زیست محیطی اشاره کرد. گرمایش خودبه خودی زغال سنگ به عوامل مختلفی بستگی دارد، که از بین این عوامل پارامترهای ذاتی به عنوان مهم ترین پارامترها نقش پر رنگی در گرمایش خودبه خودی زغالسنگ دارند. لذا برای بررسی این پدیده، در این تحقیق ابتدا پدیده خودسوزی تعریف و مکانیزم خودسوزی زغال سنگ ارایه شده است و در ادامه با استفاده از روش آزمایشگاهی دمای نقطه تقاطعی CPT تاثیر پارامتر پیریت محتوی زغال سنگ که از پارامترهای ذاتی زغال سنگ می باشد، بر گرمایش خودبه خودی زغال سنگ در تعدادی از معادن استان کرمان مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

خودسوزی زغال سنگ ، پیریت محتوی ، دمای نقطه تقاطعی