جایگاه گفتوگوهای علمى بین المللى از منظر دیوید بوهم: مطالعه موردی نشست های علمى برونو لاتور در قم

در جوامع کنونى، ارتباطات سیاسى، در قالب روابط بینالملل بیشتر شکل مى گیرد اما اینارتباطات، به دلیل ماهیت سوداگرایانه روابط سیاسى، کمتر زمینه وفاق بین فرهنگى را فراهممى کند؛ بنابراین، نیاز جامعه جهانى به گسترش سایر عرصه های ارتباطى، به ویژه، ارتباطاتعلمى، به شدت احساس مى شود. ارتباطات علمى، زمینه ساز ارتباطات فرهنگى، به شیوه هایمختلف است که مهمترین آن، به لحاظ ایجاد وفاق، گفت وگو میان اندیشمندان است که باتوجه به ویژگى های خاص خود، مى تواند یکى از پرفایده ترین راه های انتقال معلومات ویافته ها باشد.بر اساس نظریه گفت وگوی دیوید بوهم که بر محور ارتباط ، خلاقیت و تحمل مبتنیاست، اندیشمندان علمى و گفت وگوکنندگان در درجه اول، بشنوند، سپس بر پایه پارادایم هایفکری- فرهنگى خویش همدیگر را ادراک نمایند. در این مقاله، با الهام از چارچوبمفهومى فوق، گفتوگوهای علمى پروفسور برونو لاتور با نمایندگان حوزوی، در شهر قم، بهروش تطبیقى مورد بررسى انتقادی قرار گرفته است. نتایج نشان مىدهد، با وجود اینکه اصلبرگزاری چنین نشست هایى قابل ستایش و دارای آثار و موفقیت های خوبى بوده است، اما بهدلیل عدم توفیق در اشتراک مبانى، فاقد تفاهم علمى و با حداقل کارکرد ارزیابى مى شود. مقاله به طور ضمنى ایده تقویت ارتباطات علمى با ارتباطات پیشینى و پسینى را توصیه مى کند.

کلیدواژه ها:

ارتباطات علمى ، گفتوگوی علمى ، دیوید بوهم ، برونو لاتور