ارایه روشی نوین در راستای دسترسی به مسکن بهینه با ارایه مبلمان انعطاف پذیر باهدف ارتقا رضایتمندی ساکنان

آمیزه ای از سنت های سکونت، همراه با الزامات اقتصادی دشواری های زیست سبب می شود که خانواده مجموعه نیازهای خود را در مسکنی به وجود آورد که به واقع حداقل سطح مورد نیاز سکونت او را دارا است؛ اما غالب خانه هایی که با الگوی حداقلی مسکن طراحی می شوند، فاقد بهره وری لازم به لحاظ فضایی بوده است. یکی از راهکارهای تامین مسکن بهینه در جهت رضایت ساکنین آن استفاده از قابلیت انعطاف پذیری مسکن شامل امکان تنظیم سازگاری واحد مسکونی در طول زمان استفاده مناسب با طراحی درست مبلمان در فضا می باشد. انعطاف پذیری در طراحی مبلمان شامل فعالیت هایی است که در ارتباط با تغییرپذیری برای دستیابی به عملکرد کاربری جدید است. انعطاف پذیری در طراحی معماری تنوعی را ارایه می دهد که شامل امکان تنظیم سازگاری واحد مسکونی در طول زمان است درنهایت موجب می شود ساختمان، گونه های جدیدی از خود را به نمایش گذارد. به همین منظور در این مقاله یکی از عناصر مهم جهت چند عملکردی شدن فضا در معماری داخلی به مبلمان انعطاف پذیر اشاره شده مورد بررسی قرارگرفته است. با توجه به نکات ذکرشده می توان هدف این پروژه را پاسخگویی به نیازهای جدید مسکن با استفاده از روش های دست بابی به انعطاف پذیری توسط مبلمان انعطاف پذیری در طراحی مورد تحلیل بررسی قرارداد در آخر راهکارهایی با ذکر مثال های تصویری برای هر یک از روش ها شرح داده خواهد شد. این مکان می تواند رویکرد انعطاف پذیری را به یک فرصت تبدیل کرده تا از این طریق نیازهای احتمالی کاربران در فرآیند طراحی در نظر گرفته شود، با تفکر بلندمدت به طول عمر استفاده از مسکن رضایتمند بودن آن کمک شود به تولید گزینه های خلاق همچنین سکونت دایم همیشگی به صورت پایدار شود.

کلیدواژه ها:

مسکن بهینه ، قابلیت انعطاف پذیری ، مبلمان انعطاف پذیر ، چند عملکردی ، ارتقا رضایتمندی