بررسی منظومه لیلی و مجنون نظامی با الگو های داستان نویسی معاصر

لیلی و مجنون، سومین منظومه نظامی گنجوی است که در قالب داستان عاشقانه به نظم کشیده شده است. این منظومه علاوهبر جنبه سرگرمی، دارای نکات و مفاهیم غنی از بهترین نمونه پاکبازی، وفاداری و عشق آسمانی است، آن گونه که الهام بخش شعرشاعران بعد از نظامی از جمله عطار،مولوی و... شده است.نظامی با الهام گرفتن از قصه های موجود در تاریخ اقوام گذشته و با بررسی آثار پیشینیان خود و فولکور حاکم در میان عامه مردمداستان عاشقانه ای با قلمی شیوا و رسا به نظم می کشاند که در جای خود بی نظیر است.شاید نتوان این منظومه را به طور کامل در سبک و سیاق داستان های امروزی گنجاند اما بی شک با بررسی دقیق می توان متوجهشد که تقریبا عناصر داستانی در این منظومه پر بار،رعایت شده است.

کلیدواژه ها:

لیلی ومجنون ، پیرنگ ، عناصر پیرنگ ، عناصر داستان