چشم اندازهای اومانیستی در عرفان ایرانی

  اومانیسم مکتبی فلسفی و ادبی است که منشا پیدایش آن را یونان قدیم می دانند. این مکتب بر ارزش و مقام انسان ارج نهاده و او را میزان همه چیز قرار می دهد. اوج تجلی اومانیسم در قرون وسطی بود که راهی نو برای تقابل با استبداد کلیساهای قرون وسطی ایجاد کرد. آزادی ، خود مختاری ، خود رهبری ، خویشتن شناسی و شناخت ابعاد مختلف استعدادهای انسان از جمله موضوعات مهمی است که در این مکتب مورد تاکید قرار گرفته اند. بی گمان وجه اشتراک عرفان با اومانیسم نیز در همین موضوعات است. پژوهش حاضر به شیوه تحلیلی توصیفی، کوششی است در جهت تطبیق برخی از مسایل عرفانی اسلامی با موضوعات اساسی مورد بحث در مکتب اومانیسم.

کلیدواژه ها:

اومانیسم ، گفتمان اومانیستی ، عرفان اسلامی ، تصوف اسلامی ، اگزیستانسیالیسم