ارزیابی عدم قطعیت پیش بینی مدل های پایداری چاه

نگرانی ها در صنایع نفت و گاز با در نظر گرفتن مسائل پایداری چاه رو به افزایش است. نیاز به بهبود عملیات چاه به عنوان حرکت به سوی محیط های چالش برانگیز از جمله آب های فوق العاده عمیق و زمینه های فشار بالا و دما بالا (HPHT) امری حتمی و ضروری است. مدل های معمولی شکست و فروپاشی چاه، تنها تخمین های نقطه ای را ارائه می دهند. داده های ورودی مدل ممکن است دارای عدم قطعیت باشند، نادیده گرفتن این عدم قطعیت ها منجر به پیش بینی های ضعیف می شود. هدف از این مقاله بررسی مدل های شکستگی و فروپاشی معمول با توجه به دقت و صحت در داده های ورودی با یک روش تصادفی است. عدم قطعیت در داده های ورودی، که شامل تنش های برجا، داده های مقاومت سنگ و فشار منفذی است، مورد بررسی قرار می گیرد. در این روش، پارامترهای ورودی با توزیع های احتمالاتی مناسب بیان می شوند. سپس توزیع ها در مدل های پایداری چاه اعمال می شود. با استفاده از شبیه سازی های مونت کارلو، عدم قطعیت ها گسترش می یابند و هیستوگرام خروجی ها تولید می شود. دو نوع توزیع مثلثی و یکنواخت استفاده می شود تا درک شود که چگونه انواع توزیع پارامترهای ورودی فرض شود که پیش بینی های مدل را تحت تاثیر قرار دهند. تجزیه و تحلیل حساسیت نیز انجام شده است. این عمل برای شناسایی مهمترین عوامل ورودی است که عمدتا مسئول عدم قطعیت تجمعی یا تغییرات در شکستگی بحرانی و فشار فرو ریختن است. روش پیشنهادی می تواند به کاهش بسیاری از مشکلات حفاری مانندکاهش جریان، گیرکردن لوله و فرو ریختن کاهش کمک کند. به عنوان یک نتیجه، صنعت ممکن است زمان غیر تولیدی بسیاری را ذخیره کند. علاوه بر این، برنامه ریزان به خوبی اطلاعات را برای تصمیم گیری حیاتی بهبود خواهند بخشید.

کلیدواژه ها:

پایداری چاه ، فروپاشی چاه ، عدم قطعیت ، شبیه سازی مونت کارلو