بررسی تمثیل و گونه های آن در منظومه عرفانی سیرالعباد الی المعاد سنائی

تمثیل از عناصر مهم در داستان­پردازی و بهترین روش برای بیان مسائل عرفانی و فلسفی و یکی از شیوه­های موثر در فهم مخاطب به شمار می­رود. بررسی مثنوی سیر العباد الی المعاد سنائی غزنوی، نشان می­دهد، سنائی از عنصر تمثیل، بهره فراوانی برده است. سوال اصلی این نوشته آن است که سنائی، بیشتر از چه نوع تمثیلی برای بیان موضوعات و مفاهیم و مقاصد تعلیمی خود سود برده است این نوشته با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تمثیل و گونه­های آن در این اثر پرداخته است. سنائی در این منظومه، با وارد کردن آرایه تمثیل به حیطه بیان مسائل عرفانی و فلسفی، ضمن آن که سبب سهولت درک مسائل غامض فلسفی و عرفانی شده و مخاطب را به تفکر در آفرینش و هستی واداشته، اثری بدیع و به دور از ابتذال آفریده است. یافته­های پژوهش، نشان می­دهد که تمثیل­های ادبی بر ساخته از قرآن و بویژه اسرائیلی ات پرکاربردترین نوع تمثیل در این اثر عرفانی- فلسفی است.

کلیدواژه ها:

تمثیل ادبی ، سنائی غزنوی ، سیرالعباد الی المعاد ، عرفانی- فلسفی ، منظومه تعلیمی