آزادی در اشعار ملک الشعرا بهار

آزادی یکی از مضامین برجسته اشعار شاعران دوره مشروطه است؛ شاعران با توجه به اوضاع سیاسی کشور به این مضامین در اشعار خود بسیار توجهداشتهاند. ملک الشعرا بهار یکی از بزرگترین شاعران دوره مشروطه است که حجم زیادی از اشعارش در مورد آزادی و مصادیق آن است. مقاله حاضر با عنوان آزادی در اشعار ملک الشعرا بهار به روش کتابخانه ایبه نگارش درآمده ومفهوم آزادی و مصادیق آن را در اشعار ملک الشعرا بهار بررسیمی کند. ما در این مقاله ابتداتجلی مظاهر آزادی از جمله، آزادی بیان، قانون و مجلس در اشعار بهار مورد بررسی قرار داده و سپس دیدگاه وی را در مورد حکومت ملی، استبداد و استعمار وهمچنیندیگرمفاهیم مرتبط با آزادیشرح داده ایم. در اشعار بهار، آزادیبیشتر به معنای دموکراسی است؛ اما وی با دیدنهرجومرجفراواندرکشورونفوذ روزافزون استعمار، به این نتیجه می رسد که بدون یک حکومت مقتدر، دموکراسی را نمی توان درکشور ایران به اجرا گذاشت. به تعبیر دیگر آزادی مورد نظر بهار آزادی سیاسی، اجتماعی است که آزادی بیان، مجلس و قانون از مظاهر مهم آن به شمار می آیند؛ و برای رسیدن به آن باید با استبداد داخلیو استعمار خارجی مبارزه کرد.

کلیدواژه ها:

ملک الشعرا بهار ، آزادی ، مشروطه ، دموکراسی