اثربخشی روانشناسی مثبت گرا بر تاب آوری مادران کودکان استثنایی

حضور کودک اسثتنایی سبب به وجود آمدن مشکلات روانی زیادی برای خانواده بویژه مادر خانوداه می گردد لذا پژوهش حاضر به منظور بررسی مداخلات روانشناسی مثبت گرا بر تاب آوری مادران دارای کودکان استثنایی در شهرستان بستک انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران مراجعه کننده به مرکز آموزشی کودکان استثنایی شهرستان بستک می باشد. به منظور انتخاب نمونه، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. در این تحقیق تجربی، 30 مادر دارای کودک استثنایی به صورت هدفمند انتخاب گردید و به عنوان نمونه در دسترس قرار گرفتند. مادران به 2 گروه 15 نفره تقسیم شدند و یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پژوهش از نوع آزماشی بوده و از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون برای ارزیابی هر دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شد و پایایی این پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. مداخلات روانشناسی مثبت گرا برای گروه آزمایشی در 10 جلسه 90 دقیقه ای انجام شد و گروه کنترل در این مدت تحت مداخله قرار نگرفتند. نتایج نشان داد که بین میانگین پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت. بدین معنا که اجرای مداخلات روانشناسی مثبت گرا بر افزایش تاب آوری مادران اثر مثبت و معنادار داشته است. براساس نتایج این تحقیق، با بهره گیری از مداخلات روانشناسی مثبت گرا می توان تاب آوری مادران کودکان استثنایی را بهبود بخشید. بنابراین، استفاده از این مهارت به عنوان یک برنامه آموزشی کارآمد برای افزایش میزان تاب آوری برای مادران با کودکان استشنایی توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت گرا ، مادران کودکان استثنایی ، تاب آوری