ممنوعیت تجسس در حریم خصوصی در فضای مجازی و استثنائات وارده بر آن

امروزه حفظ حریم خصوصی شهروندان و مقابله با نقض آن توسط دیگران، از موضوعات جدی حقوق بشر است که مدیریت شایسته آن، آرامش و آسایش عمومی را به ارمغان می آورد، قانون گذار، تلاش نموده با تعیین قواعد و مقررات خاصی، زمینه تفتیش و بازرسی منازل و اماکن به ویژه در مرحله تحقیقات مقدماتی، تحصیل ادله را قانون مند و مشروعیت و قابلیت پذیرش آن را منوط به رعایت حریم خصوصی اشخاص نماید، گرچه در نظام جزایی ایران و اسلام گاه بر ممنوعیت تجسس در حریم خصوصی هم به طور ضمنی و گاه صریحا تاکید شده است، لیکن به طور استثناء در برخی موارد نادر، جواز تجس صادر شده است. که با بررسی آیات و روایات و قوانین و مقررات موجود در نظام جزایی اسلام و ایران و تبیین ادله موافقان و مخالفان (جواز تجسس در حریم خصوصی در فضای مجازی) می توان به این نتیجه رسید که دیدگاه غالب تقدم رعایت حریم خصوصی بر جواز تجسس است و تنها به صورت استثنایی و به دلیل وود مصلحت بزرگی همچون (حفظ نظام اسلام) است، که می توان با رعایت شرایطی خاص اقدام به تجسس در حریم خصوصی شهروندان نمود.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، فضای مجازی ، تجسس ، حقوق کیفری