بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بیمارستان های آبادان و خرمشهر در سال1391

مقدمه :فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای اجتناب ناپذیر استرس شغلی است و افت کیفیت مراقبت از بیمار توسط پرستاران، از بدترین پیامدهای آن است .این مطالعه با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با سلامت عمومی پرستاران شاغل در بیمارستان های آبادان و خرمشهر درسال 1391 انجام شده است.مواد و روش ها :مطالعه حاضر توصیفی-همبستگی از نوع مقطعی بوده که بر روی پرستاران( 114 نفر )شاغل در (MBI-Q) بیمارستان های آبادان و خرمشهر انجام شده است .ابزار مورد استفاده، پرسش نامه فرسودگی شغلی موسلاچ و روش های آماریSPSS vol.بوده است .پس از جمع آوری داده ها، از نرم افزار 14 (GHQ) و سلامت عمومی و آمار توصیفی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید. ANOVA58درصد (و میزان مسخ / یافته های پژوهش :اکثر شرکت کنندگان از نظر سلامت عمومی، در سطح متوسط50/ 56 ) 8 درصد (و فرسودگی شغلی 9 / 53 )درصد (بوده و افزایش میزان فرسودگی عاطفی 6 / )شخصیت در سطح پائین 5 )میزان مسخ شخصیت و بخش محل ، > Pدرصد (دیده شد .بین جنسیت و میزان فرسودگی شغلی 0.016 )سطح بهداشت عمومی و سابقه ، P<)فرسودگی عاطفی و تعداد شیفت کاری( 0.034 ، P<)اشتغال 0.043) ارتباط معنادار مشاهده گردید P<) .و فرسودگی شغلی با سلامت عمومی( 0.0001 P< )کار( 0.048)بحث و نتیجه گیری :بر اساس یافته های به دست آمده، ارتقاء سلامت شغلی و کاهش میزان فرسودگی بایستی در اولویت کار مدیران رستاری قرار گیرد و مداخلات لازم جهت کاهش فرسودگی شغلی انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

پرستار ، فرسودگی شغلی ، سلامت عمومی