شگفتی های هند در گرشاسب نامه اسدی و شاهنامه فردوسی
محل انتشار: فصلنامه مطالعات شبه قاره، دوره: 9، شماره: 31
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 534
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSRU-9-31_005
تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1398
چکیده مقاله:
شبه قاره هند که امروز شامل چند کشور است بزرگترین شبه قارهموجود در جهان و دومین کشور پرجمعیت پس از چین است و تمدن آن یکی از قدیمی ترین تمدن های بشری می باشد.جمعیت فراوان،تنوع ادیان، آب وهوا، گیاهان ، جانوران و... سبب به وجود آمدن پدیدههای شگفتانگیز در هند شده است؛ از اینرو از دیرباز این کشور را سرزمین عجایب نامیده اند. فردوسی و اسدی نیز در آثار خود همواره به شگفت بودن این سرزمین اشاره داشتهاند. در پژوهش حاضر سعی بر این است تا با مطالعه گرشاسبنامه و شاهنامه ، شگفتیهای این سرزمین را به روش تحلیل محتوا مورد بررسی قرار داده تا به این سوال پاسخ دهیم که آیا عجایب این سرزمین در دو اثر به صورت یکسان جلوهگر شده است و فردوسی و اسدی کدام یک از شگفتیهای سرزمین هندوستان را در آثار خودنمایان ساختهاند
بررسیهای این مقاله نشان میدهد که شگفتیهای هند در گرشاسب نامه به علت آمیختگی آن با افسانه ها واساطیر ، بیشتر از شاهنامه جلوهگر شده است در حالی که در شاهنامه فردوسی بعد حماسی و پهلوانی اثر مانع از پرداختن به افسانهها شده و تنها در داستان کید هندی به چند شگفتی اشاره شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زینب شیخ حسینی
گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حضرت نرجس رفسنجان