بررسی اثر TBHQ) T-Butyl Hydroquinone) بر ترمیم ساکت دندان کشیده شده در Rat

مقدمه: خارج کردن دندان باعث ایجاد یک زخم باز در بافت نرم و استخوان می‎گردد. طی مرحله التهابی زخم، رادیکال‎هایآزاد به میزان زیادی تولید و با ایجاد استرس اکسیداتیو، منجر به تخریب بافتی و تاخیر در ترمیم زخم می‎شوند. آنزیم‎های آنتی‎اکسیدانی با خنثی سازی رادیکال‎های آزاد به بهبود سریع تر زخم کمک می‎کنند. در همین راستا در این مطالعه تاثیر آنتی‎اکسیدان (TBHQ) t-butyl hydroquinone  بر ترمیم حفره دندان موش آزمایشگاهی بررسی شد. مواد و روش ها:جهت انجام این مطالعه تجربی، 42 موش نر نژاد Wistar به دو گروه تقسیم شد و تحت بیهوشی عمومی یک دندان مولر دوم ماگزیلا در هر حیوان کشیده شد. سپس در حفره دندان گروه تجربی 1/0 میلی لیتر محلول 02/0%TBHQ  قرار داده شد؛ در حفره دندان گروه کنترل هیچ ماده ای قرار داده نشد. در هر یک از روزهای سوم، هفتم و بیست و یکم پس از جراحی، هفت موش از هر گروه قربانی شدند و از ساکت دندانی آن ها لام تهیه گردید. لام ها توسط میکروسکوپ نوری از نظر متغیرهای هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفتند و با آزمون آماری t مستقل (Independent two-sample t-test) مقایسه شدند. سطح معنی داری در آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: افزایش بافت گرانولاسیون در روز سوم، در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل از لحاظ آماری معنی‎دار بود (003/0=P). هم چنین وسعت ترابکولاسیون استخوانی در روز بیست و یکم در گروه تجربی به طور معنی‎داری بیشتر از گروه کنترل بود (001/0> P). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های یک مطالعه تجربی، ممکن است تزریق TBHQ در ساکت دندان کشیده شده باعث بهبود ترمیم بافت سخت حفره دندان موش شود.

کلیدواژه ها:

ترمیم زخم ، آنتی اکسیدان ، کشیدن دندان ، خرگوش ، موش