تحلیل آزمایشگاهی نسبت اعماق ثانویه و طول توسعه یافتگی در شرایط پرش هیدرولیکی متقارن ونامتقارن

در این تحقیق براساس معادله مومنتم، روابطی نظری جهت تعیین نسبت اعماق ثانویه در شرایط پرش هیدرولیکی متقارن و نامتقارن استنتاج گردید. براساس مجموعه برداشت های آزمایشگاهی تحقیق حاضر و سایر محققین، ملاحظه گردید نسبت اعماق ثانویه تابعی است از عملکرد متقارن و نامتقارن دریچه های موازی وطول نسبی پایه های جداکننده، ملاحظه گردید در شرایط عملکرد دریچه کناری ودریچه میانی، حداقل طول پایه های جداکننده جهت شکل گیری پرش هیدرولیکی متقارن به ترتیب برابر است با 38 و 26 درصد طول پرش هیدرولیکی کلاسیک، با افزایش طول پایه های جداکننده و کاهش افزایش عمق اولیه به عرض جت، طول نسبی توسعه یافتگی جریان کاهش می یابد. ملاحظه گردید وجود پله منفی سببکاهش طول نسبی توسعه یافتگی و افزایش نسبت اعماق ثانویه می گردد.نتایج نشان داد پرش هیدرولیکی حاصل از عملکرد دریچه میانی نسبت به عملکرد دریچه کناری در طول های نسبی کمتر پایه جداکننده به دلیل شدت عدم تقارن، طول بیشترین جهت توسعه یافتگی کامل و عمق ثانویه کمتری خواهد داشت. لیکن با افزایش طول پایه ها، طول لازم توسعه یافتگی در پایین دست ناشی از عملکرد دریچه کناری بیشتر شده ونسبت اعماق ثانویه نیز کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

پرش هیدرولیکی ، جت های موازی ، نسبت اعماق ثانویه و معادله مومنتم