بررسى الگوهاى هم دیدى حاکم بر رخداد سیلاب هاى کلان حوضه کارون

زمینه و هدف: بدون شک سیلاب به عنوان یک بلای طبیعی شناخته شده است. سیل در حقیقت افزایش ارتفاع آب رودخانه و مسیل و بیرون زدن آب از آن و اشغال بخشی از دشت های حاشیه رودخانه می باشد که م یتواند با غرقاب نمودن منطقه باعث وارد آمدن خسارات بر ساختمان و تاسیسات عمومی شده و تلفات انسانی و دامی به همراه داشته باشد در مواردی نیز سیل م یتواند ناشی از افزایش سطح آب دریاچه و یا دریا باشد که در این موارد جریان بادهای شدید تاثیر زیادی خواهد داشت. روش: از این رو با توجه به اهمیت موضوع به بررسى سیلاب هاى حوضه کارون پرداخته شد و براى تحلیل سیلاب هاى کلان در این حوضه، از 12 ایستگاه هیدرومترى در بازه زمانى 2015-1986 استفاده شد. براى بررسى داده هاى سرى زمانى، همگنى ران تست و نرمالیته انجام پذیرفت. سپس براى تعیین زمان تداوم سیل، مقادیر مثبت بین دو صفر متوالى مبناى محاسبه قرار گرفت. یافته ها: پس از مشخص شدن سیلاب هاى کلان حوضه که داراى بیشترین حجم رواناب خروجى از حوضه بودند، داده هاى جو بالا از مرکز ملى پیش بینى هاى محیطى/علوم جو (NCEP/NCAR) در شبکه هاى با قدرت تفکیک 2/5 در 2/5 درجه استخراج گردید. بررسى حاکى از آن بود 4 الگو در رخداد سیلاب هاى کلان منطقه دخیل هستند. نتیجه گیرى: نتایج تحلیل ها نشان دادند که بیشترین فراوانى رخداد سیل در منطقه ماه آپریل مى باشد. منابع تامین کننده رطوبت منطقه نیز شناسایى شد که نقش دریاى خزر و مدیترانه بصورت زوجى و دریاى سرخ در انتقال و شارش رطوبت به منطقه مشخص شد.

کلیدواژه ها:

سیلاب ، الگوهاى همدیدى ، حوضه کارون