بررسی فقهی دخانیات باتکیه برقاعده لاضررباارائه راهکارهای پیشگیرانه

از مهمترین مسائلی که تحقیق و بحث درباره آن بر فقیه واجب است،قواعد فقهی است که وسیله ای برای رسیدن به احکام فراوانی در تمام ابواب فقه بوده، و در مباحثو ابواب مختلف فقه، فروع مهمی بر آن مبتنی است یکی ازقواعدفقهی،قاعده لاضرر است که تاکنون درموردآن مباحث مفصلی صورت گرفته است. جستارحاضربااستفاده ازابزار کتابخانه ای واسنادی درگردآوری اطلاعات، می کوشد ،عناوین اصلی وکلیات بحث راتوصیف کرده وسپس بااستفاده ازمتون فقهی به بررسی کاربردقاعده لاضرردرمصرف دخانیات وهمچنین به ارائه راهکارهایی درجهت کاهش آن درمیان نسل نوجوان وجوان بپردازد. نتایج بیانگرآن است که باتوجه به مفادقاعده لاضرر،انسان ها ازضررزدن به جسم وبدن خودنهی شده اندو مصرف دخانیات مصرف درحقیقت مصداق ضرر زدن به جسم وروح است که دراین قاعده باتوجه به نظریه فقها نفی یانهی شده است که درهردوصورت ازانجام چنین کاری انسان رابازمی داردوبه نظرمی رسدیکی ازعلل حرام بودن استفاده ازسیگارودخانیات توسط فقهابه همین قاعده برگرددکه پیامبراکرم(ص)درداستان سمره ،ضررزدن را امری حرام بیان می کندومی توان گفت پیامبراکرم(ص این حکم رابرای عموم مردم وبرای اقسام ضررچه مادی وچه معنوی وچه ضرررساندن به دیگران ضرررساندن به بدن ونفس بیان کرده اندکه می توان اینگونه برداشت کردکه بانظریه امام خمینی که این قاعده رابه عنوان یکی ازاحکام حکومتی قرارداده اندموافق ترباشد..ودرجهت پیشگیری ازاستعمال آن، محیط خانواده ومدرسه ومحیط اجتماعی که فرددرآن حاضرمی شودنقش اساسی ایفا می کند واین محیط ها می توانند ازبروز مصرف اعتیاد مداوم جلوگیری کند.

کلیدواژه ها:

دخانیات ، قاعده لاضرر ، پیشگیری ، ضررزدن ، فقه