اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود علائم سندروم ضربه عشق و ذهن آگاهی دردانشجویان دختر با ویژگی روان رنجورخویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود علائم سندروم ضربه عشق و ذهن آگاهی در دانشجویان دختر با ویژگی روانرنجورخویی بود. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد میباشد . 157 دانشجوی دختر که دچار شکست در روابط عاطفی شده بودند، به صورت داوطلبانه به کلینیک دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی مراجعه کردند. از این افراد مصاحبه صورت گرفت و پرسشنامه ها را انجام دادند و از بین آنها 30 نفر از افرادی که ملاک های ورود را داشتند انتخاب شدند و 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل گنجانده شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه درمان مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در پایان جلسات مداخله، مجددا0 هر دو گروه به پرسشنامه های سندروم ضربه عشق، شخصیت آیزنک و پنج عاملی ذهن آگاهی پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش ها و شاخص های آمارتوصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر ذهنآگاهی موجب کاهش علائم سندروم ضربه عشق و افزایش سطح ذهنآگاهی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل میشود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی ، سندروم ضربه عشق ، روان رنجورخویی ، ذهن آگاهی ، دانشجو.