رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی

     هدف از پژوهش حاضر، شناسایی رابطه بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینای همدان است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می­ باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 313 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به­ تعداد 171 آزمودنی تعیین گردید. گرد­آوری داده ­ها بااستفاده از سه پرسشنامه رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی صورت گرفته است. برای تعیین میزان پایایی پرسشنامه ­ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، که به ­ترتیب 93/0، 93/0 و 95/0 برآورد گردید. یافته ­ها نشان داد که وضعیت رهبری دانش، هوش سازمانی و اثربخشی سازمانی بالاتر از سطح متوسط است. ضریب همبستگی پیرسون آشکار کرد که که بین رهبری دانش و هوش سازمانی با اثربخشی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر آن است که از بین مولفه ­های رهبری دانش، مولفه حمایت از فرایند یادگیری فردی و گروهی بیشترین تاثیر را در پیش­بینی اثربخشی سازمانی دارد؛ و از بین مولفه­ های هوش سازمانی، مولفه ­های اتحاد و توافق، بینش استراتژیک و سرنوشت مشترک به­ترتیب بیشترین تاثیر را در پیش­بینی اثربخشی سازمانی دارند.

کلیدواژه ها:

اتحاد و توافق ، سرنوشت مشترک ، بینش استراتژیک ، پیش بینی اثربخشی