مطالعه آلودگی های انگلی در شاه میگوی آب شیرین leptodactylus Astacus دریاچه شورابیل استان اردبیل

هدف: دریاچه شورابیل با مساحت تقریبی 140 هکتار یک منع آبی وسیع دراستان اردبیل است که شیلات منطقه با هدف بررسی آزمایشی امکان پیوند و پرورش شاه میگوی آب شیرین A. leptodactylus تعدادی از این گونه های سخت پوست را از دریاچه سد ارس به این حوزه معرفی کرده است .با توجه به جدیدبودن این آبزی در این حوزه و ازطرفی تمایل به مصرف آن توسط مردم منطقه این بررسی با هدف شناسایی آلودگی های احتمالی در آن و توجه به بهداشت انسانی صورت پذیرفته است . مواد و روش کار: در طول یک سال (1386) ، آلودگی انگلی در 101 عدد شاه میگوی آب شیرین به صورت فصلی و در طی چهار مرحله صید و نمونه برداری انجام گرفت . برای انجام نمونه برداری از آلات ویژه صید و تله های مخصوص صید شاه میگو استفاده گردید و معمولا تله ها در اوایل غروب و در نقاط تعیین شده جاگذاری و در صبح و عصر روز بعد بازبینی می گردیدند. نتایج و بحث : در نتیجه تحقیقات به عمل آمده 3 جنس (sp. Epistilis،Branchiobdella hexodonta و Copepode) از 3 رده تک یاخته ای ها، آنلیدها و سخت پوستان در این گونه آبزی شناسایی و جداسازی گردید. کرم حلقوی برانکیوبدلا (39/60 درصد ) و انگل تک یاخته ای اپیستیلیس (27/72 درصد) به ترتیب از بیشینه و کمینه فراوانی برخوردار بودند. دامنه شدت به انگل های فوق به ترتیب 35-1 و 18-1 عدد محاسبه شد. قابل ذکراست که انگل های فوق در بخش کاراپاس و برانش های شاه میگوهای آزمایش شده مستقر بودند که با توجه به غیر قابل مصرف بودن این بخش ها و از طرفی غیر مشترک بودن آن ها خطری برای مصرف کنندگان محسوب نمی شوند. این نخستین گزارش از آلودگی انگلی شاه میگوی آب شیرین در دریاچه شورابیل اردبیل است .

کلیدواژه ها:

دریاچه شورابیل ، اردبیل ، شاه میگوی آب شیرین ، آلودگی های انگلی